سونوگرافی غربالگری تکمیلی...دیدن پسر نازمون با اطمینان

عصر بابا علیرضا اومد یه کم خوابید و بعدش راهی سونوگرافی شدیم،همونجاییکه واسه غربالگری اول رفته بودیم...از اونجاییکه فهمیدم قند، جنین رو به تحرک درمیاره دو تا سن ایچ قبل اینکه بریم داخل خوردم که خوب خوب خودشو بهمون نشون بده.....البته میدونم این عسل من حرف مامانی رو گوش میده...چون از دیشب کلی بهش گفتم عشق مامان اگه میخوای لباسای خشگل واست بخریم...اسم قشنگتو صدا کنیم...خاله محبوبه کفشای خشگل بخره....خودوتو بهمون نشون بده که ببینیمت.....

نوبتون شد و ذوق و شوق ما هم شروع شد...بابا علیرضا هم داشت از ال سی دی فیلم میگرفت که نشون مهنوش و بقیه بدیم...سنش همون بود که میدونستم: 18 هفته و 4 روز...وزن: 255 گرم.....نازناز من....قربون دور سرت برم که اولین چیزی بود که دیدم....وای خدای من لباش،چشماش...دستای ناز و کف پاهای کوچولوش که دلمو برد....فدای نیمرخ صورت خشگلت بشم...که خانوم دکتر هم کلی از چهرش خوشش اومد و 3 تا عکس از نیمرخش بهمون داد....انگار معلوم بود یه پسر ناز و آرومه...خیلی طول نکشید که دکتر هم گفت کوچولوتون پسره..........................

و تو دیگه صد در صد پسر شدی..........

دکتر با حوصله و دقت زیادی جز به جز اندامها رو نشونمون داد مثل استخوانهای آرنج،زانو و کل اجزای داخلی قلب کوچولوش....

اما هرکاری کرد مهره های گردن و ستون فقراتش کامل معلوم نبود،آخه خودشو جمع کرده بود ناقلا....

دکتر خواست که یه کم بیشتر قند بخورم و دوباره بیام داخل.....منم کم نذاشتم و 4-5 تا قند با آب خوردم....و کلی باهاش صحبت کردم که بیدار شه و خودشو صاف کنه که کمر و گردنش دیده شه......دوباره رفتیم داخل...اما...........ای بابا ...چرخیده بود، اما باز خودشو جمع کرده بود....تنها جایی که خوب به ما نشون داد.....شیطون بازیگوش......همونجاش بود...........وای خدا خانوم دکتر که کلی خندید و حتی واسه یادگاری عکسشم بهمون داد......حتماً عکسشو نشون همسر آیندش میدم.................خوب دیگه، واسه اینکه بعداً خجالت نکشی دیگه چیزی نمیگم....قربون دلبریت برم....

دوباره باید میرفتم بیرون و صبر کنم بلکه باز بچرخه....اگه بازم خودشو نشون میداد باید یه روز دیگه دوباره میومدم...برای بررسی سلامتش لازم بود....تو این فاصله کلی خندیدم با علیرضا از دستش....بابا علیرضا میگفت عین خودمه...بابا جون میخواد بخوابه...منو که نذاشتی بخوابم،اینم نمیذاری.....منم کلی تکونش دادم که بیدار شه....البته یه کم دعوا و تهدیدش هم کردم...

تا سه نشه بازی نشه...برای بار سوم رفتیم تو و این بار خانوم دکتر گفت: بچرخ بچه جون...مگه بچه هم انقدر یه دنده میشه....به ما هم گفت خیلی شیطونه و خدا به دادتون برسه....(اما من که مطمئنم به بابات میکشی عزیزم...آروم و سربه راه میشی...)

که یهویی خودشو صاف کرد....و کل مهره های ستون فقراتش دیده شد...........

بالاخره بعد از دو ساعت کارمون تموم شد.....منتظر عشوه های آقا بودیم....خوبه تو دختر نشدی فسقلی نازنازی....

بعدشم رفتیم شام بیگ بوی .... معلوم بود که علیرضا هم خیلی شاد و ذوق زده است...چیزی نمیگه، اما من که نگاهاشو میفهمم...یه خنده عمیق و یه شادی زیرپوستی رو میشد توش دید.....

خداروشکر همه چیز هم خوب بود و مشکلی وجود نداشت.....خدایا شکرت...این از همه چیز مهم تره.....بچه سالم وخوب داشتن....خدایا از این لطفت ممنونیم....

آخر شب هم به خاله منیژه و مادرجون خبر دادم که مطمئن شدیم پسره...به خاله محبوبه هم گفتم برو یه عالمه خریدای خشگل واسه این قند عسلکم بکن....

امروز روز خیلی قشنگی بود...

انقدر احساس عشق دارم که نمیتونم توصیف کنم.....فقط میتونم خدای مهربونو بخاطر این معجزه ، به خاطر این نعمت بزرگ شکر کنم....و ازش بخوام : خدایا نگهدار همه بچه ها باش، حافظ بچه ناز ما هم باش....